Eğer herhangi bir müzisyen kendine “altın çocuk” diyorsa, sonra da grubunun ismi olarak bunu benimsetiyorsa ve bu adla 2 albüm çıkartıyorsa bu işte bir yanlışlık olduğu belli, “ukala, kendini beğenmiş adamın biri olsa gerek” deriz geçeriz.
Shon Sullivan’a ukala demek pek doğru olmaz ama. Yaptığı minimalist, mütevazı müziği duyunca zaten ne demek istediğimi anlayacaksınız ama, ona bu “altın çocuk” ismini yıllar önce bir Avrupa turunda Elliott Smith’in verdiğini, Sullivan’ı “Hey, Goldenboy!” diye çağırdığını söylersem herşeyin daha anlam kazanacağı belli. Evet, bir insan kendi kendine altın çocuk diyorsa durum başka, Elliott Smith gibi, altın çocuklar diyarının ev sahibi ona altın çocuk diye sesleniyorsa bambaşka. Daha fazla bişey söylemeye bile gerek yok aslında, Smith’in altından yapıldığını söylediği birine ben ne diyebilirim, nasıl eleştirebilirim ki?
Goldenboy, vokal/gitar/keyboardlarda Shon Sullivan ve vokal/davulda Bryan Bos’dan oluşan bir ikili. 2002 yılında ilk albümleri Blue Swan Orchestra’yı çıkarmışlar ve o albümden Summertime şarkısında Elliott Smith Goldenboy’a eşlik etmiş. Zaten iki albümdeki müziklerinde de Elliott Smith’in etkisi oldukça hissedilir düzeyde.
İkinci albümleri Underneath The Radio’yu 2006 Ekiminde piyasa süren Amerikalı ikili, bu kez Elliott Smith’siz, ama her zamanki gibi güzel.
Dün geceki konserden, yüksek seslerden, yorucu hayatınızdan, şehrin karmaşıklığından sonra sizi sakinleştirecek, dinlendirecek, ne dinlediğinizi farketmeden huzur içinde bir şarkıdan diğer şarkıya geçeceğiniz, elinizde bir külahta kaymaklı dondurma, güneşli bir günde deniz kenarında yürüyormuşsunuz gibi dinleyeceğiniz iki albüm.
Goldenboy – Summer of the Evening
Goldenboy – Summertime
Goldenboy – Second Day of the Year
Goldenboy – I’m Still Down
