Irving çok garip bir grup. Son zamanlarda herkes nedense bizlere Grandaddy tadı vermekte ama Irving bana bir başka verdi bu tadı. Hani Grandaddy albümlerinin güzel bir bütünsüzlükleri var bence. Mesela katılacakmısınız bilmiyorum bana pırıl, şahin ve rüya ama aklıma gelen en iyi örnek diye söylüyorum Placebo Black Market Music albümünün şahane bir bütünlüğü vardır ya hem müzikal açıdan, hem lirikal açıdan. Hani Pink Floyd'un babalığını yaptığı bir albüm bütünlüğüdür aslında o. İşte Grandaddy de ve Irving'de bu bütünlüğün b'si yok diyesim geliyor. Ama less is more tadında bir karşıtlık bu. Sevdiğimiz, ah olmuş dediğimiz birşeymiş gibi geliyor.
Bu bariz bütünsüzlüğü albümün ismi de ele verir cinsten: Death In The Garden, Blood On The Flowers. Kanlı çiçekleri düşünmek, nedense güzel geliyor. Gerçekten bu bütünsüzlüğe potpori diyebilirizmiş gibi geliyor. She's not Shy'da Franz Ferdinand esintileri, Jen Nothing Matters to Me'de The Cure'a selamlamalar, Gentle Preservation of the Children's Mind'da ise Stone Roses duyduğumu iddia edebilirim şu an mesela. Ve bu sanki, odalarında müzik yaparken, sevdikleri müzisyenlerin kadife ceketlerinden bulup, saç kesimlerine özenen bir dörtlüden çıkıyormuş gibi geliyor insana. Ve asla, kötü birşeyden de bahsetmiyorum burda.
Albümün prodüktörleri, The Shins'den Phil Ek ve tabi ki Grandaddy'den Jim Fairchild. Gerçekten sevimsiz, biraz yağmurlu günler için Alka Seltzer ile birlikte tavsiye ediyoruz.Irving - Gentle Preservation of the Children's Minds
çok ilgiliyim, pek ilgiliyim diyenlere ise:
Official Site
Myspace
6 Aralık 2006
Irving
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
ya ukalalik yapiyo gibi olmak istemiyorum ama ben galiba katilmiyorum senin grandaddy icin dedigin seye. hatta aksine, ben grandaddy albumunun butunlugune hayran olmusumdur hep biraz.. butunlugu olmayan albumlere karsi oldugumdan diil, sadece grandaddynin en azindan the sophtware slump albumunun oldukca konseptli ve butunluk olusturur bir hali oldugunu dusunuyorum. mesela jed isimli robot hakkinda birbirini takip eden iki sarki olmasi, ya da miner at the dial-a-view ve so you'll aim towards the sky sarkilarindan ilkinin bitisiyle ikincisinin basinin ayni ve birlesik olmasi, ayni akorlari kullanmalari, veya genel olarak albumdeki benim hissettigim organic vs electronic karsilastirmasini ornek gosterebilirim benim dikkatimi ceken seyler olarak. ama diger grandaddy albumlerine boyle bi yorum yapicak kadar hakim degilim..
ve irving'i sevdim ben galiba, bi de albumun hepsini dinleyim bi.
grandaddy'de bahsettiğin türden bir bütünlük yakalamak o kadar kolay değil bence. en azından su yüzünde değil bu. ha tabi ki yok da değil çünkü Jason Lytle'ın kendi ürünleri şarkılar. yani bir şekilde birbiriyle harmoni yakalıyodur. ancak Jason Lytle ne kadar tutarlı bir kişilik bu tartışılır sanki. bu yüzden albümlerinde dalgalanmalar yaşanıyor bence.
irving ile ilgili olarak ise, onlarda öyle bir grandaddy türü karanlık karmaşa yok bu konuda hemfikirizdir herhalde. albüm gayet sevimli, karakomedi tarzı ironilerle dolu. ancak müzik açısından gezintiye çıktıkları zamanlar oluyor, bu yönden çağrıştırabilir bence.
neyse bu tartışma ortamından sonra herhalde sizden bir grandaddy yazısı gerekiyor bizi aydınlatacak ne dersiniz¿ bekliyoruz valla..
elbet söyleyecek birşeyleriniz vardır